کد مطلب:129627 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:127
پر زدن پیروزی بر سر حسین
كـلیـنـی نـقـل مـی كـند كه امام باقر (ع) فرمود: «خداوند پیروزی را بر حسین (ع) فرو فـرسـتـاد تـا آنـكـه مـیـان زمـیـن و آسمان قرار گرفت. آنگاه حضرت میان پیروزی و دیدار پروردگار مخیر گردید و او دیدار خداوند را برگزید!» [1] .
سـیـد بـن طـاووس ایـن مـطـلب را از مـعـالم الدیـن نـرسـی چـنـیـن نقل می كند: «چـون امـام حسین (ع) و عمر سعد به هم رسیدند و جنگ بر پا شد، پیروزی فرود آمد به طـوری كـه بـر سـر حـسـیـن پـر مـی زد. آنـگـاه حضرت میان پیروزی بر دشمنان و دیدار پـروردگـار مـتـعـال مـخـیـر گـردیـد و او دیـدار خـداونـد متعال را برگزید.» [2] .
سـیـد بـن طـاووس ایـن مـطـلب را از مـعـالم الدیـن نـرسـی چـنـیـن نقل می كند: «چـون امـام حسین (ع) و عمر سعد به هم رسیدند و جنگ بر پا شد، پیروزی فرود آمد به طـوری كـه بـر سـر حـسـیـن پـر مـی زد. آنـگـاه حضرت میان پیروزی بر دشمنان و دیدار پـروردگـار مـتـعـال مـخـیـر گـردیـد و او دیـدار خـداونـد متعال را برگزید.» [2] .
[1] الكـافـي، ج 1، ص 260، باب «ائمه (ع) از زمان مرگشان آگاه اند و جز به اختيار خويش نمي ميرند.»، حديث، شماره ي 8.
[2] اللهـوف، در جـلد اول كـتـاب حـاضـر گـذشـت كـه ايـن روايـت گـذشته از بعد عرفاني آن در پرتو منطق شهيد پيروز قابل درك است.
- مؤلف محترم در اينجا قضيه ي پيكار عبدالله بن عمر كلبي را آورده كه چون اين مطلب در پايان فصل دوم و ذيل عنوان «عبدالله بن عمير كلبي» به طور كامل تر ذكر شده بود، از ترجمه ي مجدد آن خودداري كرديم.